ย่างเข้าเดือนที่เก้า ท้องใหญ่มากกก ทำไมท้องฉันมันใหญ่อย่างนี้ มิดไวฟก็บอกว่าลูกเราขนาดปรกตินี่นา ทรมาน นอนก็ลำบาก หงายก็ไม่ได้ หายใจไม่ออก จะนอนตะแคงก็ชาไปทั้งด้าน จะกลับข้างทีก็ต้องลุกขึ้นมานั่งแล้วค่อยนอนลงไปใหม่ ขยับพลิกตัวทีเตียงสะเทือน นี่ยังไม่นับขยับทีตดทีนะ ประสานเสียงบรรเลงเป็นเพลงร็อค ฮ่าๆๆ สามีรับไม่ได้ เดือนร้อนต้องขอตัวไปนอนพื้นแทน โดยให้เหตุผลว่า "ก็ที่รักจะได้นอนสบายๆ งัย" ย่ะ นึกว่าฉันไม่รู้ทันหรือไง แต่โอเคร เตียงมันแคบ นอนคนเดียวสบายกว่า
...จะไปไหนมาไหนทีก็ลำบาก เดินมากก็ไม่ได้ มันปวดหลัง ปวดขา ปวดบั้นเอว เดินกะเพลกๆ เส้นยึด เส้นตึง (ไม่ได้ขี้เกียจอย่างที่บ้านคุณสะมีแอบจิกคอมเม้นท์ แบบว่า ไอท้องไอยังเดินได้ อ้าวก็ท้องยูมีอยู่แค่นั้น ดูเผินๆนึกว่าลงพุงเล่นๆ มาแอบด่าไอ แหมๆ ถ้าท้องอีกทีขอให้ท้องใหญ่กว่าฉันเลยนะยะ กรรมมีจริงนะเฟ้ย) ก็เลยติดแหง็กอยู่กับบ้านมันทุกเกือบทุกวัน เบื่อมาก อากาศก็มืดๆ มัวๆ สลัวๆ เทาๆ เห็นแล้วเซ็ง อยากทำร้ายเพื่อนบ้าน ฮ่าๆ เกี่ยวกันไหม๊นี่ (คือ ไม่ถูกกันอ่ะค่ะ)
...จะไปไหนมาไหนทีก็ลำบาก เดินมากก็ไม่ได้ มันปวดหลัง ปวดขา ปวดบั้นเอว เดินกะเพลกๆ เส้นยึด เส้นตึง (ไม่ได้ขี้เกียจอย่างที่บ้านคุณสะมีแอบจิกคอมเม้นท์ แบบว่า ไอท้องไอยังเดินได้ อ้าวก็ท้องยูมีอยู่แค่นั้น ดูเผินๆนึกว่าลงพุงเล่นๆ มาแอบด่าไอ แหมๆ ถ้าท้องอีกทีขอให้ท้องใหญ่กว่าฉันเลยนะยะ กรรมมีจริงนะเฟ้ย) ก็เลยติดแหง็กอยู่กับบ้านมันทุกเกือบทุกวัน เบื่อมาก อากาศก็มืดๆ มัวๆ สลัวๆ เทาๆ เห็นแล้วเซ็ง อยากทำร้ายเพื่อนบ้าน ฮ่าๆ เกี่ยวกันไหม๊นี่ (คือ ไม่ถูกกันอ่ะค่ะ)
...จะกินอะไรก็ลำบาก
อาหารย่อยยากแน่นไปหมด เศร้ามากสำหรับคนชอบกินอย่างเรา
อดแดรกนี่เป็นอะไรที่รับไม่ได้
เหลืออยู่สิ่งเดียวที่เรามุ่งมั่นตั้งตารอ คือ คลอดลูก ขอบอกว่า
ช่วงนี้ตกมัน ฮ่าๆ ห้ามใครเข้าใกล้ ไม่งั้นโดนแดรกไม่รู้ตัว ช่วงนั้นถือศีลงด
งดรับแขก งดเยี่ยม งดเจอบ้านสะมี (ฮิ ฮิ นิ๊ดนุง ถือเป็นการผ่อนคลาย) ช่วงนั้นนับวันรอเลยนะ กำหนดคลอดวันศุกร์ที่ 21
ธันวาคม บ๊ะ มีให้ลุ้น มันก่อนวันคริสมาสต์แค่ไม่กี่วัน
กลัวเหลือเกิน ไม่อยากคลอดช่วงเทศกาล ไม่ชอบ
ไม่อยากให้วันเกิดลูกไปตรงกับวันคริสมาสต์
เพราะ
