Dylan 10 months old

สิบเดือนเต็มแล้วคร้าบ

ตั้งแต่ 9 เดือนครึ่งมานี่ ก็เริ่มขยับบ้างแล้ว ยังไม่คลานนะ แต่ใช้สองมือน้อยๆ วางราบพื้นและดึงตัวไปข้างหน้า แรกๆ ก็มืออย่างเดียว ช่วงใกล้เต็มสิบเดือนนี่มีใช้ขาข้างนึงช่วยตะกายไปข้างหน้า จะชอบ "เลื้อย"บนพื้นไม้ในครัวมากกว่า ถ้าบนพรมนี่มันไม่ลื่น กระดื้บไปสักพักก็จะงอแงให้อุ้มอีกล่ะ

ช่วงเต็มสิบเดือนผ่านมาได้ไม่กี่วันนี่ เริ่มสังเกตุแล้วว่า ดีลันจะพยายามลุกขึ้นนั่งจากท่านอนคว่ำราบ มี้ยังต้องช่วยอยู่นิดๆ แต่ก็พยายามให้เค้าได้ลองทำเอง

ดีลันชอบเกาะยืนมาก แรกๆจะขอเอามือเค้ามาเกาะนิ้วเราทั้งสองข้าง และยันตัวเค้าเองขึ้นยืน ขาชิดกันแบบ Charlie Chaplin เลย ยืนได้แล้วก็เอียงล้ม ฮ่าๆ ตอนนี้จะชอบยืนเกาะโซฟา เกาะโต๊ะต่ำๆ แต่ยังเดินก้าวเท้าไม่ได้

ดีลันพูด "ด๊า ดา ดา..." ทั้งวัน  ถ้าเห็นมี้กินน้ำก็จะ แจ๊ะๆ ปากขอกินมั่ง

ชอบจ้องเวลาเรากินอะไรก็ตาม อยากกินด้วย

ชอบกินข้าวต้ม กะ ไก่ และผักบด  อิแม่ปลื้มมาก

ชอบเล่นจ๊ะเอ๋

บางครั้งตอนกลางคืน บ่อยๆที่ชอบจ้องมองไปในความมืด และเริ่มพูด ทำเอาอิแม่เสียวสันหลัง คุยกะอะรายลูก บรื๊ยยส์ ไม่เอานะ

ปรกติ อิ๊ วันละรอบ

มีฟันสี่ซี่ บนสอง ล่างสอง ชอบเอานิ้วแยงปาก น้ำลายไหลตลอด ต้องใช้ bib วันละสองสามผืน ซักจนไม่ทันแห้งกันเลย

ชอบให้พาไปดูเป็ดที่สวนสาธารณะ  ถ้าพาเข็นออกไปเดินนอกบ้านนี่จะมองงงงง จ้องงง แต่ไม่พูดไร จะเงียบ

จำได้เท่านี้จ้า

Dylan 7.5 months old

พัฒนาการลูก.. ดีลันเจ็ดเดือนครึ่งแล้วจ้า

• นั่งได้เอง แต่เรายังเอาหมอนวางล้อมไว้รอบๆอยู่ เพราะคุณเธอมักจะลมตัวลงนอนซะงั้น เล่นเอาหัวปุ้งไปหลายครั้งแล้ว
• ฟันล่าง โผล่พ้นเหงือกมาซี่นึง เห็นเป็นสีขาวๆปริ่มเหงือก แต่แด้ดดี้คอนเฟิร์มถ้าโดนงับแล้วเจ็บจริงไรจริง
• เริ่มจะยกตูดโด่ง เวลานอนคว่ำบนเตียงเรา (เท่านั้น) แต่ก็แค่นั้น ยังคงร้องกางมือกางแขน ไม่ขยับไปไหนเลย เมื่อไหร่จะคลานได้ฟ่ะเนี่ย
• กินข้าวสามมื้อมาตั้งแต่เต็มหกเดือนแล้ว ตอนนี้ตอนเช้าดีลันกิน porridge, กลางวันกินผักบดที่เราทำ ผสมอาหารที่เราทำ ถ้าเบื่อก็กินอาหารจากขวด, ตอนเย็นก็เหมือนกัน .. ไว้จะมาเล่าเรื่องอาหารการกินของดีลันให้ฟังเต็มๆ อีกโพสต์นึง
• ส่งเสียง อ๊าๆๆ ว๊าๆๆ บ๊าๆๆๆ พร้อมกับเหวี่ยงมือขึ้นลง เหมือนคนรำไทเก็ก ฮ่าๆๆ บ่อยๆ ไม่รู้บ่น หรือหัดพูดกันแน่
• ชอบจ้องหน้าผู้คน จะจ้องอยู่อย่างงั้นแหล่ะ ถ้าสวยก็อาจยิ้มให้
• ดูการ์ตูนตอนเช้า ไม่เกินสิบนาทีหรอกนะ วันละครั้ง ไม่งั้นก็เราก็ไม่ต้องกินข้าวเช้ากันพอดี ดีลันชอบ baby jack ตอนนี้ไม่ใช่แค่ดูๆอย่างเดียว ดูไปยิ้มไปด้วย แต่เฉพาะเวลาเจอเด็กผู้หญิงหน้าจอเท่านั้น ฮ่าๆๆ ลูกเรานี่ออกลายไวนะเนี่ย
• เวลาฮีอยู่โหมดขำ ไม่ว่าเราสองคนจะทำอะไร ลูกก็ขำ ขำมากๆ ขำจนพุงกระเพื่อม หัวเราะซะเหนื่อยเชียว

จำได้แค่นี้แหล่ะ ส่วนตัวเราเอง คิดว่าคงอึดขึ้นเล็กน้อย เพราะสามารถอุ้มเจ้าลูกหมู ที่ตัวหนักเกือบเก้าโล ได้ด้วยแขนข้างเดียว อีกข้างทำงานบ้าน, น้ำหนักยังคงหกสิบโล แม่เจ้า แต่สามารถยัดกางเกงเก่าๆ บางตัวได้แล้ว ตอนนี้เลยไม่ต้องใส่แต่เล้กกิ้ง ลากเล้กกี้ิงสามตัวมาตั้งแต่ท้องจนมันเน่าแล้ว กำลังคิดว่ากรูต้องซื้อเพิ่มไหมว่ะเนี่ย เดี๋ยวมันก็หนาวแล้วจะคุ้มไหม โชคดีจริงๆ ถึงจะไม่ผอม น้ำหนักไม่ลด แต่ยัดกางเกงได้ งง กับชีวิตมาก ณ จุดนี้  สามีบอกว่า..สงสัยไขมันยูกลายเป็นกล้ามเนื้อ เลยทำให้นน.ไม่ลด แต่ผอมลงบางส่วนเลยทำให้ยัดกางเกงได้ อืม.. จริงดิ?

ตอนนี้ก็ยุ่งๆ ทำอะไรไม่ค่อยทัน ทำนี่เสร็จ นั่นพัง เก็บนี่เสร็จ อ้าวนั้นรก มองไปทางไหนก็เจอแต่ของกองสุมๆ เห็นแล้วเพลีย แต่ก็ยังคงเก็บทำไป เท่าที่ทำได้ ไม่งั้นบ้านคงเน่าจริงๆ วันนี้เท่านี้ก่อน อยากดูหนังบนไอโฟน คงดูได้สิบนาที เดี๋ยวดีลันก็คงตื่น พักนี้นอนกลางวันไม่นานเลย แต่ขอดูสะสมวันละนิด ดีกว่าไม่ได้ดูเลย เน๊อะ

บะบายๆๆ

หนูเจ็บเหงือก กับผงวิเศษ Teetha

ลูกเจ็บเหงือก ปวดเหงือก เหมือนฟันจะขึ้น คือ "เหมือนจะ" แต่มันยังไม่มีวี่แววแหกเหงือกมาเจอโลกภายนอกแต่อย่างใด ตอนนี้ดีลันอายุครบ 5 เดือนแล้วค่ะ เริ่มมีอาการน้ำลายไหลย้อยท่วมปาก แก้มแดง แก้มเป็นผื่น (ฝรั่งอังกฤษเค้าเรียก Teething) ก็คงตอนประมาณสี่เดือน แล้วก็เริ่มกัดทุกอย่าง เอานิ้วแยงปาก และร้องไห้จ้าบ่อยมาก น่าสงสารมากค่ะ อาการนี้เสมอต้นเสมอปลายนะคะ เป็นมันทั้งวัน ไอ้เราก็สงสารลูก ก็ถามเพื่อนๆ คนรู้จัก และที่เราทำก็คือ.. 

หนึ่ง.  หาของเล่นยางที่เหมาะสมไว้ให้กัด พวกยางๆสำหรับกัดน่ะคะ และแนะป้าโซฟี (โซฟีจีราฟ) อันนี้กัดมันส์จริง

สอง. ซื้อเจลทาเหงือก Bonjela หรือยี่ห้อไหนก็แล้วแต่มาเตรียมไว้ ทาลงบนเหงือกและถูเบาๆนะคะ ไม่งั้นก็แตะๆ 

สาม. ถ้าเจลไม่ช่วยเท่าไหร่ หรือลูกไม่ชอบ ลองใช้ผง Teetha ดู กล่องๆละ £4.99 มีอยู่ 24 ห่อเล็ก สามารถใช้ได้ทุกๆสองชั่วโมง ลืมคำแนะนำข้างกล่องไปเลยค่ะ ไม่เวิร์ค (ล้างมือก่อนนะคะ) เทใส่มือ เอาน้ำแตะนิดๆให้พอติดนิ้ว แล้วแตะๆลงบนเหงือกลูก สองสามครั้งแรกอาจดูเหมือนไม่ได้ผล เด็กอาจจะยังคงร้องไห้ ให้ลองหลายๆครั้งหน่อย เราลองอยู่สองวันค่ะ ผงมันแบบจะหวานนิดๆ ตอนหลังลูกชอบ อ้าปากรอ พอทาแล้วเค้าก็ดูเหมือนจะสงบลงบ้าง

ลองดูค่ะ

My Birth Story

ย่างเข้าเดือนที่เก้า ท้องใหญ่มากกก ทำไมท้องฉันมันใหญ่อย่างนี้ มิดไวฟก็บอกว่าลูกเราขนาดปรกตินี่นา ทรมาน นอนก็ลำบาก หงายก็ไม่ได้ หายใจไม่ออก จะนอนตะแคงก็ชาไปทั้งด้าน จะกลับข้างทีก็ต้องลุกขึ้นมานั่งแล้วค่อยนอนลงไปใหม่ ขยับพลิกตัวทีเตียงสะเทือน นี่ยังไม่นับขยับทีตดทีนะ ประสานเสียงบรรเลงเป็นเพลงร็อค ฮ่าๆๆ สามีรับไม่ได้ เดือนร้อนต้องขอตัวไปนอนพื้นแทน โดยให้เหตุผลว่า "ก็ที่รักจะได้นอนสบายๆ งัย" ย่ะ นึกว่าฉันไม่รู้ทันหรือไง แต่โอเคร เตียงมันแคบ นอนคนเดียวสบายกว่า
...จะไปไหนมาไหนทีก็ลำบาก เดินมากก็ไม่ได้ มันปวดหลัง ปวดขา ปวดบั้นเอว เดินกะเพลกๆ เส้นยึด เส้นตึง (ไม่ได้ขี้เกียจอย่างที่บ้านคุณสะมีแอบจิกคอมเม้นท์ แบบว่า ไอท้องไอยังเดินได้ อ้าวก็ท้องยูมีอยู่แค่นั้น ดูเผินๆนึกว่าลงพุงเล่นๆ มาแอบด่าไอ แหมๆ ถ้าท้องอีกทีขอให้ท้องใหญ่กว่าฉันเลยนะยะ กรรมมีจริงนะเฟ้ย) ก็เลยติดแหง็กอยู่กับบ้านมันทุกเกือบทุกวัน เบื่อมาก อากาศก็มืดๆ มัวๆ สลัวๆ เทาๆ เห็นแล้วเซ็ง อยากทำร้ายเพื่อนบ้าน ฮ่าๆ เกี่ยวกันไหม๊นี่ (คือ ไม่ถูกกันอ่ะค่ะ)

...จะกินอะไรก็ลำบาก อาหารย่อยยากแน่นไปหมด เศร้ามากสำหรับคนชอบกินอย่างเรา อดแดรกนี่เป็นอะไรที่รับไม่ได้  เหลืออยู่สิ่งเดียวที่เรามุ่งมั่นตั้งตารอ คือ คลอดลูก ขอบอกว่า ช่วงนี้ตกมัน ฮ่าๆ ห้ามใครเข้าใกล้ ไม่งั้นโดนแดรกไม่รู้ตัว ช่วงนั้นถือศีลงด งดรับแขก งดเยี่ยม งดเจอบ้านสะมี (ฮิ ฮิ นิ๊ดนุง ถือเป็นการผ่อนคลาย) ช่วงนั้นนับวันรอเลยนะ  กำหนดคลอดวันศุกร์ที่ 21 ธันวาคม บ๊ะ มีให้ลุ้น มันก่อนวันคริสมาสต์แค่ไม่กี่วัน กลัวเหลือเกิน ไม่อยากคลอดช่วงเทศกาล ไม่ชอบ ไม่อยากให้วันเกิดลูกไปตรงกับวันคริสมาสต์ เพราะ